Χορευτικό: Ο Απόλλων εξήγε πολιτισμό
Σαν «Αθλητικός Μουσικός Όμιλος Απόλλων Λεμεσού», επωνυμία με την οποία ιδρύθηκε ο σύλλογος μας, δεν θα μπορούσε να λείπει η δράση του σε ότι αφορά στα πολιτιστικά δρώμενα. Κορωνίδα της πολιτιστικής δράσης, αποτέλεσε το χορευτικό συγκρότημα του σωματείου, του οποίου η φήμη ξεπέρασε τα στενά σύνορα της Κύπρου.
Η δημιουργία
Εμπνευστές του χορευτικού συγκροτήματος, αποτέλεσαν δυο δάσκαλοι χορού, οι Μάριος Σωφρονίου και Ανδρέας Λανίτης. Απόφοιτοι και οι δυο του Λυκείου Ελληνίδων Αθηνών, από τις πλέον φημισμένες σχολές για εκμάθηση χορού, με αγάπη για την παράδοση και τους Ελληνικούς-Κυπριακούς χορούς. Όταν επέστρεψαν στη Λεμεσό, έψαχναν κάπου να στεγάσουν ένα χορευτικό όμιλο και να διδάξουν χορό. Ο Απόλλωνας τους έδωσε στέγη και έτσι γεννήθηκε το χορευτικό συγκρότημα του Απόλλωνα Λεμεσού.
Παραστάσεις σε όλη την Κύπρο
Ως το μόνο οργανωμένο χορευτικό συγκρότημα που υπήρχε και το πιο φημισμένο της εποχής, έπαιρνε προσκλήσεις για να συμμετέχει σε κάθε είδους εκδηλώσεις. Ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να λείψει από τις κατ’ εξοχήν εκδηλώσεις της πόλης που γέννησε το σωματείο: Γιορτή του κατακλυσμού και αυτή του κρασιού. Συμμετείχε δε και στο διεθνές καλλιτεχνικό φεστιβάλ Λεμεσού που διοργανώθηκε πρώτη φορά επί Δημαρχίας Νίκου Παττίχη το 1969. Μα η Λεμεσός στάθηκε μικρή για να χωρέσει τη φήμη του συγκροτήματος. Το 1971 έλαβε μέρος στο Λαϊκό Πανηγύρι Κοινωνικής Μερίμνης Αμμοχώστου στο Δημοτικό Πάρκο, που διοργανώθηκε τις πρώτες μέρες του Ιουλίου, ενώ μερικές μέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 9 Ιουλίου είχε συμβολή στην παράσταση του Εθνικού Συμβούλιου Νεολαίας Κύπρου BRASS – BAND Δυτικής Γερμανίας. Επίσης, δίνονταν παραστάσεις σε στρατόπεδα κατά την Κυριακή του Πάσχα, παραδοσιακές εκδηλώσεις, π.χ. χοροεσπερίδες, στην ύπαιθρο μας, παραστάσεις σε πλοία για τους τουρίστες, σε ξενοδοχεία και όπου αλλού υπήρχε πολιτιστική εκδήλωση, ο Απόλλωνας έδινε το παρών του.
Με τον Απόλλωνα και την παράδοση στο εξωτερικό
Η επιτυχία που σημείωσε το χορευτικό συγκρότημα, επέκτειναν τη φήμη του κι εκτός Κύπρου, καθώς όταν έρχονταν προσκλήσεις για συμμετοχή της Κύπρου σε φεστιβάλ στο εξωτερικό, εκτελούσε χρέη πρεσβευτή του νησιού μας ο Απόλλωνας. Με τη συνοδεία ενός μέλους του Δ.Σ. κάθε φορά, Σωφρονίου και Λανίτης ετοίμαζαν χορευτές και χορεύτριες που έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό για να προβάλουν την κυπριακή και γενικότερα την ελληνική παράδοση. Το 1967, μετέβηκαν στο Λονδίνο μαζί με τη χορωδία του Άρη και έδωσαν παράσταση στη Scala Theater αποσπώντας πολύ καλές κριτικές. Ένα χρόνο μετά, συνοδεία του κ. Γιαννάκη Ερημούδη έδωσαν το παρών τους στο διεθνές φεστιβάλ Λευκάδας και έκλεισαν τιμητικά με την παράσταση τους την πρώτη βραδιά των εκδηλώσεων. Ένα χρόνο μετά, βγήκαν και πάλι εκτός ελληνικών ορίων, αφού συμμετείχαν σε φεστιβάλ κρασιού που έγινε στη Ντιζόν της Γαλλίας. Κατά το 1970, ο Απόλλωνας δίνει το παρών του τον Μάιο στο φεστιβάλ των Χανιών, στα πλαίσια των εορτασμών της επετείου της Μάχης της Κρήτης. Η Ρόδος επίσης στο πρόγραμμα το 1971, με το ελληνικό κοινό να χειροκροτεί και επευφημεί τους Κυπρίους αδελφούς του. Σταθμό αποτέλεσε το ταξίδι του 1972 σε Μαγιόρκα και Ίμπιθα. Με το υπερωκεάνιο «Ρομάντζα» έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι για το διεθνές φεστιβάλ σε ένα από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς. Όπου και να πήγαιναν, οι χορευτές του Απόλλωνα έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό, για να προβάλουν την παράδοση του τόπου τους αλλά και το όνομα του σωματείου.
Μια ηλιαχτίδα μέσα στα συντρίμμια
Όσα όμως θαυμαστά κι αν έκαναν τα μέλη του χορευτικού συγκροτήματος, αυτό που ποτέ δεν θα ξεχάσουν είναι το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη. Το σωματείο είχε λάβει πρόσκληση για να λάβει μέρος στο διεθνές φεστιβάλ τραγουδιού, αλλά είχε μεσολαβήσει η τουρκική εισβολή. Ο τότε έφορος του ομίλου Άντρος Γρηγορίου, αποφάσισε να συζητήσει με τον προεδρεύοντα της δημοκρατίας Γλαύκο Κληρίδη το κατά πόσο έπρεπε ο Απόλλωνας τελικά να ταξιδέψει. Η απάντηση του κάθετη: «Γιατί δεν με ενημέρωσες για την πρόσκληση, σας δίνω άδεια εγώ να πάτε, ούτως ώστε να διαφημίσετε και να εξάγετε τον Κυπριακό πολιτισμό». Όπερ και εγένετω.
Η παράσταση δόθηκε στο «Παλαί Ντε Σπορ» της Θεσσαλονίκης και όσοι την έζησαν δεν θα την ξεχάσουν ποτέ. Ο ελληνικός λαός αποθέωσε από την πρώτη στιγμή τους Κύπριους χορευτές, μη αφήνοντας τους σε πολλές περιπτώσεις να ολοκληρώσουν τα βήματα τους στο χορό! Έτρεχαν και τους αγκάλιαζαν, τους φιλούσαν και τους έδειχναν την αλληλεγγύη τους για το δράμα που περνούσε ο κυπριακός ελληνισμός στο σύνολο του. Για φινάλε, οι δάσκαλοι του Απόλλωνα επεφύλαξαν κάτι που στην κυριολεξία έκανε ένα τους χορευτές με τον κόσμο. Ένα μαντήλι, ο πλέον διαδεδομένος χορός του ελληνισμού (Καλαματιανός) και το χορευτικό συγκρότημα να τον εκτελεί ανάμεσα στους θεατές. Πέρασαν 40 χρόνια από τότε, αλλά στην περιγραφή του τι έγινε ακόμα τα μέλη του χορευτικού ανατριχιάζουν και βουρκώνουν. Για περισσότερη από μισή ώρα το κοινό αποθέωνε τους χορευτές και δεν τους άφηνε να εγκαταλείψουν τη σκηνή!
Ούτε μπορούσαν να φανταστούν όταν ξεκινούσαν αυτό το ταξίδι, πόσα θα σήμαινε για τους ίδιους, αλλά και για τον ελληνισμό της Θεσσαλονίκης. Η δήλωση του Έλληνα αξιωματικού του 3ου σώματος στρατού που καλωσόρισε τους χορευτές τα λέει όλα: «ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ, γιατί εγώ ο ίδιος έδωσα εντολή για να κατέβει το 3ο σώμα στην Κύπρο, αλλά εκεί που ετοιμαζόμασταν να εξοπλιστούμε, ανοίξαμε τα κασόνια και αντί για πολεμοφόδια, βρήκαμε ΠΕΤΡΕΣ».
Δυστυχώς, αυτή ήταν και η τελευταία εκδήλωση που το χορευτικό συγκρότημα του Απόλλωνα τίμησε το σωματείο και το νησί μας, αφού με την εισβολή επήλθε και η διάλυση του. Αποτέλεσε όμως, τη σύνδεση του σωματείου με την Πόλη του, την Κύπρο, αλλά και την Ελληνική παράδοση που από ιδρύσεως του τάχθηκε να υπηρετεί.