Η ένταξη στην ΕΟΚΑ και το προσωνύμιο ΘΡΥΛΟΣ
Στις 7 Μαρτίου 1953 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, μαζί με άλλους δέκα Κύπριους και Ελλαδίτες, αποφάσισαν τη δημιουργία Επιτροπής Αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στο Στρατηγό Γρίβα ανατέθηκε η στρατιωτική πτυχή του Αγώνα και στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο η πολιτική πτυχή του Αγώνα. Με το πέρασμα του χρόνου ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Στρατηγός Γρίβας Διγενής έγιναν οι δύο συναρχηγοί του Αγώνα. Η συνεργασία τους ήταν άριστη και υποδειγματική σε όλα τα πεδία, θέτοντας πάνω απ’ όλα το εθνικό συμφέρον.
Όταν λοιπόν ήλθε στην Κύπρο ο Στρατηγός Γρίβας με μεγάλη μυστικότητα, άρχισε την προετοιμασία του αγώνα και άρχισε τις βολιδοσκοπήσεις του για την εξεύρεση του κατάλληλου έμψυχου υλικού. Ήθελε πρώτα να οργανώσει τη νεολαία και απ’ αυτή να στρατολογεί αγωνιστές. Στη Λεμεσό ανάθεσε το έργο αυτό σε ένα νέο σεμνό, εχέμυθο και δραστήριο με Εθνικοθρησκευτικούς προσανατολισμούς, χωρίς κανένα πολιτικό ή κομματικό παρελθόν. Ο Γρίβας δεν ήθελε στην αρχή του αγώνα να έχει στις τάξεις του πρόσωπα με πολιτικό παρελθόν, αλλά μόνο με Εθνικοθρησκευτικές πεποιθήσεις. Γι’ αυτό στράφηκε κυρίως προς τη νεολαία της ΟΧΕΝ (Ορθόδοξος Χριστιανική Ένωσις Νέων) και στη νεολαία των Εθνικολαϊκών συλλόγων Λεμεσού.
Ο νέος αυτός, που του ανάθεσε ο Γρίβας αυτό το έργο, ήτο ο Μανώλης Σαββίδης, μέλος της ΟΧΕΝ Λεμεσού, ο οποίος ήταν ένας από τους τέσσερις έμπιστους του Στρατηγού Γρίβα, που κατασκεύασαν το πρώτο κρησφύγετο του στη Λεμεσό.
Ήταν αρχές Μαΐου του 1955 όταν ο Μανώλης Σαββίδης προσέγγισε τον Πάμπο Λυμπουρίδη και του ανέφερε τα εξής: «Ξέρω ότι έχεις πείρα στην οργάνωση συλλόγων νεολαίας και ζητώ τη βοήθειά σου. Θα σου εμπιστευτώ ότι ο Στρατηγός Γρίβας μου ανάθεσε την οργάνωση της νεολαίας στη Λεμεσό. Να φτιάξουμε ένα σύλλογο νεολαίας για να τον έχουμε για εντευκτήριο. Αλλά για να κερδίσουμε χρόνο, αφού είσαι ο Γραμματέας του Απόλλωνα, η οργάνωση ΕΟΚΑ θα προτιμούσε να ενταχθεί ο Απόλλωνας στην ΕΟΚΑ. Στην προκείμενη περίπτωση, να έχεις υπόψη σου ότι εάν αποδεχθείς, η πρόταση αυτή θα μείνει μυστική και από αυτά τα μέλη του Διοικητικού συμβουλίου. Θέλω να το σκεφθείς πολύ καλά, διότι θα αποκαλυφθεί μια μέρα η δράση του Απόλλωνας κι εσύ ως Γραμματέας θα έχεις τις συνέπειες». Όπως ήταν αυτονόητο, η απάντηση ήταν θετική αφού αυτοί ήταν εξάλλου οι λόγοι ίδρυσης του Απόλλωνα μέσα από τους Εθνικολαϊκούς συλλόγους της πόλης. Έτσι στις 10 Μαΐου 1955 ο Απόλλωνας εντάχτηκε στην ΕΟΚΑ.
Η ένταξη του Απόλλωνα στην οργάνωση ΕΟΚΑ αποτελεί ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός και ορόσημο στην ιστορία του Απόλλωνα. Ο αναγεννηθείς Απόλλωνας πρόσφερε στην ΕΟΚΑ ένα πολύ καλό έμψυχο υλικό και υποδομή για την καλύτερη διεξαγωγή του απελευθερωτικού αγώνα. Όλα τα μέλη του Απόλλωνα, αθλητές και ποδοσφαιριστές στρατευμένοι στον ωραίο αγώνα της ΕΟΚΑ, είχαν το δικό τους μερίδιο στην πετυχημένη και νικηφόρα πορεία. Ο Απόλλωνας έδωσε πολλά στην ΕΟΚΑ, αλλά πήρε και πολλά από την ΕΟΚΑ. Η οργάνωση ΕΟΚΑ, εκτός από την υλική βοήθεια και συμπαράσταση, πρόσφερε στον Απόλλωνας γόητρο, σεβασμό και εκτίμηση. Τον κατέστησε πόλο έλξης της νεολαίας και του μαθητικού κόσμου. Με το χρόνο ο Απόλλωνας και η ΕΟΚΑ έγιναν δύο δίδυμα αδέλφια με κοινούς οραματισμούς, κοινούς αγώνες και κοινούς στόχους. Του πρόσφερε το όραμα και το εθνικό μεγαλείο και του έδωσε φτερά να πετά περήφανος και δυνατός, αγαπητός και σεβαστός.
Από την αρχή του αγώνα ο Απόλλωνας ήταν ο μεγάλος πονοκέφαλος των Άγγλων. Από το οίκημα του Απόλλωνας εξορμούσαν ομάδες στην οδό Γλάδστωνος την οποία οι Άγγλοι ονόμασαν «δρόμο θανάτου». Πολλές οι συγκρούσεις, οι συλλήψεις και τα βασανιστήρια μελών του Απόλλωνα αλλά ο αγώνας συνεχίστηκε μέχρι τέλους. Ο «Θρύλος» της Λεμεσού γεννήθηκε από τότε, αφού αυτός ήταν που έδωσε πολλά στον αγώνα του τόπου μας, αλλά και ομολογουμένως πήρε πολλά από την ΕΟΚΑ που τον βοήθησαν μετά να μεγαλουργήσει και να γιγαντωθεί.